ព្រះដាក់ជាឃុំមួយនៅក្នុងស្រុកបន្ទាយស្រីខេត្តសៀមរាប ដែលឈ្មោះភូមិនេះពិតដែលមានពីបុរាណ គឺ «ប្រដាក» មិនមែន «ព្រះដាក់» ឡើយ។
«ប្រដាក» សំដៅដល់ «បារាយណ៍ទឹក»
«ប្រដាក» គឺជាពាក្យសំដៅដល់ បារាយណ៍របស់ព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១ ដែលមានឈ្មោះថា «យសោធរតដាក»។ « តដាក » ជាភាសាសំស្រ្កឹត មានន័យថា «ស្រះទឹក» ឬខ្មែរហៅបារាយណ៍ ។
លោក ហ៊ុន ឈុនតេង គឺជាគ្រូបង្រៀនផ្នែកសិលាចារឹក នៅសកល័យវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។
លោក ហ៊ុន ឈុនតេង និង លោកគ្រូ វ៉ាន់ វី ថាបើតាមទ្រឹស្តីភាសាវិទ្យា «ត» មិនអាចនឹងចេញសូរសំឡេងជា «ប» ឬ «ប្រ» បានឡើយ ហើយ«តដាក» លំបាកនឹងអាចវិវត្តទៅ «បដាក« ឬ «ប្រដាក» ត្រង់តែម្តងដូច្នោះទេ។ ហេតុនេះ «ប្រដាក» គួរតែក្លាយមកពីពាក្យ «ព្រះតដាក / វ្រះតដាក»។
លោក វ៉ាន់ វី និង លោក ហ៊ុន ឈុនតេង វែកញែក តាមលក្ខណៈវិវត្តនៃភាសាវិទ្យាខ្មែរ។ ពាក្យ "វ្រះ" ឬ "ព្រះ" អាចក្លាយមកជា ប្រ ឬ ព្រ តួយ៉ាង ព្រះលិង្គ ទៅជា ព្រលឹង, ព្រះលាន ទៅជា ព្រលាន ជាដើម។ ប្រ ឬ ព្រ អាចកាត់សូរខ្លីទៀត ជា ប ឬប៉ ដែរ។ តួយ៉ាង ព្រះពុទ្ធ អ្នកខ្លះនិយាយថា ប្រពុទ្ធ ឬបពុទ្ធ ជាដើម។
សំណួរចោទ តើបាត់សូរ "ត" ទៅណា? ការបាត់សូរ «ត» នៅក្នុង «ព្រះតដាក» នៅពេលដែលក្លាយទៅជា «ប្រដាក» លោក វ៉ាន់ វី លើកឧទាហរណ៍ថា បារាយណ៍មួយទៀត នៅតំបន់អង្គរ ក៏ត្រូវពលរដ្ឋអ្នកស្រុក និយាយដោយបាត់«ត» ដូចគ្នាដែរ។ វាលរាជដាក គឺបារាយណ៍នាគព័ន្ធ ដែលបុរាណហៅថា ជយតដាក (បារាយណ៍របស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧)។
Comments
Post a Comment